- احمد قزوینی
قزوینی. او راست: رساله ای در شرح جلال دوانی بر تهذیب المنطق و آنرا بدمشق در 953 هجری قمری نوشته است
معنی احمد قزوینی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مِ دِ قَزْ)
لغت نامه دهخدا
شمس الدین ابوالرضا حامد بن ابی المظفر قزوینی، معروف به ابن العمید. تفلیسی او را یاد کرده گوید: مولد وی قزوین بسال 548 ه. ق. و در مراغه نزد مجد جیلی و در بغداد نزد سدید سلماسی و فخر نوقانی علم آموخت، او حدیث شنیده و حدیث گفته است، و بر قطب نیشابوری قرائت کرده و با او بسال 576 به شام شده، و متولی قضاء حمص گشته و سپس به حلب منتقل گردیده، و در آنجا درس گفته است و به سال 626 وفات یافت. (اعلام النبلاء در تاریخ حلب ج 4 ص 401)
(مِ)
لغت نامه دهخدا
گویا قزوینی است، هر قسم شعر میگوید، و چنان بلندپرواز و خودپسند است که امیرخسرو را بزحمت قبول دارد. خدا همه شاعران را از این حال در امان خود نگاه دارد. این بیتها از اوست:
بجلوه ای ز برم آن پری روان گردید
که آب حسرتم اندردهان جان گردید
زمانه داشت مرا کینۀ نهان در دل
چو مبتلای توام دید مهربان گردید.
(مجمعالخواص ص 304)
بجلوه ای ز برم آن پری روان گردید
که آب حسرتم اندردهان جان گردید
زمانه داشت مرا کینۀ نهان در دل
چو مبتلای توام دید مهربان گردید.
(مجمعالخواص ص 304)
(وَ دِ قَزْ)
لغت نامه دهخدا
میرزا طاهر، از شعرا و فضلای ایرانی در عهد صفویه مورخ رسمی دربار شاه عباس دوم بود و درسال 1011 هجری قمری وزیر شاه سلیمان صفوی شد و در آخرگوشه گیری اختیار کرد. از آثار معروف وی تاریخ شاه عباس دوم است آثاری هم به نظم و نثر به زبان فارسی و ترکی دارد. وی به سال 1120 هجری قمری درگذشت. ازوست:
پیش من در طلب یار به حسرت مردن
به از آن است که پرسم ز کسی یار کجاست.
(آتشکدۀ آذر ص 229 و مجمع الفصحاء ج 2 ص 50)
پیش من در طلب یار به حسرت مردن
به از آن است که پرسم ز کسی یار کجاست.
(آتشکدۀ آذر ص 229 و مجمع الفصحاء ج 2 ص 50)
ابن محمد بن عبدالغفار قزوینی غفاری. او راست: نگارستان بفارسی
ابن ابی بکر بن عبدالوهاب قزوینی. ملقب به بدیع الدین. وی به سال 625 هجری قمری در سیواس میزیسته. او راست: جامع الحریز لعلوم کتاب الله العزیز
قزوینی (شیخ...) عالم زاهد. معاصر کیخاتوخان. مؤلف حبیب السیر در ج 2 ص 48 آرد که: او در زهد و عبادت درجۀ عالی داشت و درسنۀ 609 هجری قمری علم عزیمت بعالم آخرت برافراشت
ابن احمد. وی از اهالی قزوین بود و از جمله وکیلانی بشمار می رفت که صاحب کشف الغمه بنقل از اعلام الوری تألیف طبرسی، گوید که آنها حضرت صاحب الامر (ع) را رؤیت کرده اند. (از حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 110)